DichtErbij
Met dank aan en geïnspireerd door Annie M.G Schmidt en ® Fiep Westendorp
Rollercoaster
In de stroom van het licht.
Kwamen we in onbekend water,
door tumult van de dag.
Zagen we de lucht voorbij trekken,
de invloed van het lijden, maakt kwetsbaar.
Samen geklonken in deze kostbare wereld.
Als het even niet mee zit.
Vrees en pijn zien te doorgronden.
In diepe slaap, helen wij de ziel.
Ons lichaam herstellen,
geduld daagt ons uit.
Het schreeuwt om vergeving,
het leven vurig blijven omarmen.
Vervullen met liefde en vertrouwen,
onze aarde tastbaar maken.
Worden wie je bent.
Willy ©
Opgelucht
Vandaag.
Even elkaars bondgenoten.
Samen te delen, om te helen.
Zijn wij lotgenoten.
Toen, nu, morgen en later.
Van bron tot besmetting.
Lui water, Tijd, Celsius en lucht.
Blijft het ongrijpbaar stromen.
Het nestelt in lijf en leden,
weerstand bepaalt het lot.
Dan is leven misschien nog maar even.
Tart het de rekbaarheid,
van ons bereikbare bestaan.
Zo teer en kwetsbaar.
Open moet het zijn.
Staan we ook stil bij het moment,
bij degenen die zijn heen gegaan.
In liefde omarmen we de herinnering.
De tijd heelt de wonden soms,
verlies en rouw delen wij allen.
Bij elkaar zijn om te voorkomen,
is beter dan genezen.
Dat lucht op.
Willy ©
Levensbronvermelding
Gaan waar we staan op weg
naar een hemels bed.
In de spelonken, vertelt een hunkering ons.
Dat we dronken waren van liefde.
Vervuld in hervonden herinneringen.
Of het leven bundelen waar we het leven, verleden soms leden.
Op krachten komen, stromen naar de verte, waar de zon aan de horizon reikt.
We omarmen haar liefde,
in de bron van haar bestaan.
Amen …mijn Abba
Willy©
Thuiskomen
Hier op aarde zijn.
Wonen rond de evenaar.
Kom je van buiten naar binnen, binnen naar buiten.
Kijk je me aan en zeg dat ik thuis mag komen.
Kom 's langs in mijn tempel.
Waar liefde en troost wordt genoten,
staan we oog en oog met dezelfde boodschap.
Dat waar is, weten we zowaar.
Het leven ervaart een wending, die voor ons
helend en vredig kan zijn.
Willy©
Aarde Water Lucht Vuur
Hart en Ziel
De zon hoog aan de hemel, waar al het gloed
van straalt. Regent het vonken.
Reist de gedachte naar verre oorden, mistig soms.
Waar heldere momenten zich aandienen.
Spelen met flarden van mijn bestaan, doet een
spiegel ons aan kijken. Genoten van dat ene uitzicht.
Een vulkaan van tranen maken dat compleet.
Dat lucht op…weer een stapje dichterbij.
Die plek geeft mij, waar we willen zijn. In stilte
verlangen naar verlichting en verwantschap met al wat
ons dierbaar is. De zee golft met ons mee.
Varen van bakboord naar stuurboord, toont het in lagen en hogen.
Doorkruisen wij het pad in deze wereld…
Willy ©
Weemoed
Door het licht van de duisternis komen lichamen samen.
Op aarde een plek veroveren, tot bloei komen …
We kruipen naar lopen, een plaveisel op weg naar verbroederen.
De werelddelen gaan op in leven en ervaring …
Voor de een en de ander een begin van samen smelten of loslaten.
Nog even, houd ik je dicht tegen mij aan, in vervoering raken.
Krachtig en oeverloos genieten van wat er komen gaat,
alleen zijn is een nodeloos plan, vertrouwen opwekken in het karkas
van ons bestaan.
We verlangen naar momenten van bezinning en zien waar het uitmondt.
In de verte komt er licht in aantocht, maak het robuust in al haar poriën.
Bewustwording in het hoofd en hart, laat het toe … komt het goed.
Tijd is daar waar alles telt, in stapjes verder komen en daar bij stil te staan.
Willy©
Watervloed
Waar het stroomt, komen we samen op het water,
met een vertakking naar de werkelijkheid.
Vertrouwen dat het goed komt.
Vernevelde het water in de bron.
Adem in en adem uit.
Het komt binnen als energie,
woekerend door ons lichaam.
Onschuldig gaan we het aan.
We hebben geen keuze, in slaap,
verteren we de nacht en dag.
De tijd heelt de ziel en is dankbaar voor ons herstel.
In het prille begin staan we oog en oog met de dood in het vizier.
Door vallen en opstaan zuinig zijn op onze veerkracht,
in het weerbarstig besta.
Op weg naar een nieuwe horizon.
Trots en verguld dat ik er niet alleen voorsta.
Willy ©
BOEKENLEGGER '23
Levenscyclus
Dagvlinder,
Eitje, rups of pop je maar
de herfst is in aantocht,
daarna komt de winterrust.
De opportunisten onder ons,
kijken alweer reikhalzend naar
het nieuwe voorjaar.
Waar ze fier fladderen
om elkaar te zien.
Ontpoppen we ons met geduld.
Een langverwachte
ontmoeting op een stralende dag.
Dag lieve nachtvlinders, tot gauw.
Willy ©
Broom
Onstoffelijk lichaam,
door middels.
Drempels verwekkend,
vierende inducties hoogtij.
Laag over laag,
op stroom komen.
De aarde stijging,
diep door het stof,
Alles kits offer, uitverkoop….!
©Willy
WEERBAARHEID
Samen ervaren. Delen om te helen.
Waar de krachten ontworstelen.
Aan de hervonden herinneringen,
wat eindelijk het daglicht kon verdragen.
Sta ik er niet alleen voor, ik mag er zijn.
Hoe ik ben. Wie ik ben. Wat ik ben. Ik ben Willy.
© Willy '23
Zomersproeten
Duinerij, zon, zee en strand.
De zomer in ons, maakt wakker.
Op grond vesten met hart en ziel.
Verder stromen naar heelal,
waar sterren het licht verdragen.
Om terug te keren in lichamen,
sterker worden en herstellen voor
een nieuw begin, de herfst laat
nog even op zich wachten….
Willy ©
Kleur bekennen
Verguld van kleur dat zo langzaam op gang kan stromen.
‘T bloed kruipt door mijn huid, wakker te worden!
M’n ego verdraaid de werkelijkheid, wow...sterk spul.
Met gevoel sta ik daar bij stil en hou ik vast aan het beeld van jou, en je bezieling.
Da’s mooi maar o zó kwetsbaar.
Laat ’t me niet los in die dingen die me dwarsbomen.
Spiegel ‘k mezelf toe en in ’n reflex schreeuw ik ut uut.
''Ben ik het waarachtig waard om geliefd te worden.’’ Ja….!!!
’N confrontatie met m’n ’ego’ voor lief nemen.
Laat ik de warmte stromen en verguld van kleur,
gaan we onze ontmoeting wederom aan,
’k ga er voor…!
Willy©
Een Wandeling
Op de drempel van een nieuw getij,
staan we oog in oog met elkaar.
Een ontmoeting, omarming of een zoen.
Zolang verlangen naar weerzien, wordt het deels gestild.
In onze outfit, glimmend van oor tot oor.
Het lief en leed van het lichaam, maakt broos en breekbaar.
Het delen van onze gevoelens, de gedachten blijven doorgronden.
Helen we het moment met troost en hoop, om weerbaarder te worden.
Samen de veerkracht ondervinden door de verbinding van het bestaan.
Met alle overgave blijven we doorwandelen.
Lotgenotendag StVZ 6 november 2021 Slot Zeist
Willy ©
fotografie © Nico Windt
Bij binnenkomst in gesprek met John, echt een fantastische ervaringsdeskundig 'Veteraan' met intens veel humor. Ik ben altijd blij om hem te zien & horen lachen. Momentje van 'thuiskomen'.
