Kijk de wereld in de ogen,
kijk en zie wat hem beweegt.
Heb een beetje mededogen
als hij weer zijn beerput leegt.

Kijk, wat wij hem laten dragen,
wat de mensheid van hem wil.
Al die honderdduizend vragen,
nooit eens rust en nooit eens stil.

Praten is niet altijd nodig,
woorden wegen is ook goed.
Soms zijn die zelfs overbodig,
telt alleen maar wat je doet.

Geef je armen, geef je schouder,
als een baken in de mist.
Wees de wijste, wees de ouder,
wees Tom Poes, verzin een list.

Laat hem lachen, laat hem schuilen,
geef de wereld van jouw tijd.
Ga hem troosten, laat hem huilen,
kus hem op zijn eenzaamheid.

© Jan-Simon Minkema