Het leek al zomer, toch was het pas eind mei. Zo'n dag waarvan je denkt, die gaat niet meer voorbij. M'n vrienden kwamen langs, maar ik wilde alleen. Aan het strand wat wandelen. Zomaar nergens heen....© Rob de Nijs
« Vorige Dag van de arbeidsvitamine Ode aan de Dode(her)dacht Volgende »
Reactie plaatsen
Reacties